Stationstypen: verschil tussen versies

Versie van 19 apr 2010 om 20:46

Stations heb je in veel verschillende types. De types die we hier behandelen zijn de meest voorkomende.

Kopstation

Kopstation is een station waar geen doorgaande sporen zijn te vinden doordat dat door de bebouwing van de stad simpelweg soms niet mogelijk is. Dit station staat dus niet per definitie aan het einde van een spoorlijn. Op dit station komen de treinen binnen om vervolgens in tegengestelde richting weer te vertrekken. Kopmaken heet dat. Bij getrokken treinen moet aan de achterkant een andere locomotief gekoppeld worden of de locomotief omgereden worden naar de andere kant van de trein, wat het oponthoud beduidend verlengt, dit laatste heet omlopen. Heel vroeger waren op deze stations draaischijven te vinden om bijvoorbeeld de stoomlocs te kunnen omdraaien. Met de moderne tractie hoeft dat niet meer. De locomotieven hebben van cabine naar cabine een doorloop net als de treinstellen of trek-duwtreinen.

Afbeelding: Matthijs van Heijningen

Voorbeelden van kopstations zijn Enschede, Den Haag, Zandvoort, in het buitenland kennen we "Gare du Nord" en "Gare de Lyon" in Parijs. Stations die uit twee richtingen bereikt kunnen worden, maar waar geen (regulier) doorgaand treinverkeer kan plaatsvinden, worden ook wel aangeduid als dubbel kopstation. Sinds de heropening van de lijn Enschede - Gronau is Enschede een dubbel kopstation, aangezien er geen doorgaand treinverkeer mogelijk is van de richting Hengelo naar de richting Gronau.

Doorgangsstation

Eiland perron

Fout bij het aanmaken van de miniatuurafbeelding: convert: no decode delegate for this image format `' @ error/constitute.c/ReadImage/564.
convert: no images defined `/tmp/transform_f63076dedc6c-1.jpg' @ error/convert.c/ConvertImageCommand/3235.

Foto: Sander Lageveen
Station Delden

Een doorgangsstation is een station wat aan een doorgaande lijn ligt. Je kunt vanaf dit station met de trein maar twee kanten op. Dit station kan op meerdere manieren zijn opgebouwd. Zo kennen we de eilandvariant zoals hieronder te zien is waarbij de perrons eigenlijk omringd zijn door sporen en dus een soort eilanden zijn.Voorbeeld hiervan in Nederland is bijvoorbeeld Almere, welke twee eilandperrons heeft maar bijvoorbeeld ook Delden. De eilandperrons kunnen op diverse manieren bereikbaar zijn. Zo kan men via slagbomen het spoor over moeten steken of men kan via een tunnel of via een brug de perrons bereiken.

Afbeelding: Matthijs van Heijningen

Zijperron

Echter kennen we ook nog een andere variant. Namelijk met de perrons aan de zijkant van de sporen.

Afbeelding: Matthijs van Heijningen

Voorbeelden hiervan in Nederland zijn Klarenbeek en Apeldoorn Osseveld. Zowel de eiland- als de zijperron variant kom je in Nederland zeer veel tegen.

Splitsingsstation

Eén van de meest voorkomende stations in Nederland is toch wel het splitsingsstation. Hier splitsen de sporen zich in verschillende richtingen vandaar de naam. Op dit station is er dus altijd een mogelijkheid om over te stappen in andere richtingen. Goede voorbeelden van dit type station zijn Hengelo en Amsterdam.

Afbeelding: Matthijs van Heijningen

Kruisingsstation

Fout bij het aanmaken van de miniatuurafbeelding: convert: no decode delegate for this image format `' @ error/constitute.c/ReadImage/564.
convert: no images defined `/tmp/transform_8837734197da-1.jpg' @ error/convert.c/ConvertImageCommand/3235.

Foto: Joshua6464
Station Amsterdam Sloterdijk

Een ander type station is het kruisingsstation. Een stationstype wat niet erg veel voor komt. Een kruisingsstation is een station waar twee spoorlijnen elkaar kruisen. Binnen het station zijn er dan ook geen railverbindingen. Meestal is het een ongelijkvloerse kruising, de perrons liggen dan boven elkaar. Het nadeel van een dergelijk station is dat bij overstappen altijd een hoogte verschil moet worden overbrugd. Een kruisingsstation kan ook gelijkvloers zijn echter dan liggen de perrons in de vorm van de letter L. De twee lijnen kunnen dan aan een kant een gemeenschappelijk perron hebben.

Afbeelding: Matthijs van Heijningen